Afgelopen vrijdag een dagje mogen proefdraaien in de nieuwste hut van
Han Bouwmeester. Deze is in tegenstelling tot de andere hutten van Han aan het echte water gelegen. Dus geen waterbak voor het raam maar een echt water. Daar waar de vogels en andere beesten in de eerdere hutten zich rond het waterbassin bevinden (is de bedoeling) hebben ze hier de ruimte om te gaan en te staan waar ze willen in het water. Ook een stuk verder af. JE hebt dus wel wat millimeters nodig in sommige gevallen. Net als bij de andere hutten ligt ook hier het kijkvlak weer vlak boven de waterspiegel om een zo laag mogelijk standpunt te verkrijgen voor zeer fraaie platen. Was helemaal lekker gemaakt met allerlei verhalen over ijsvogeltjes die af en aan zouden vliegen en zich druk voor de hut bezig zouden houden.
Han had me geadviseerd om vroeg te beginnen mede ook vanwege het licht 's ochtends.
Dus rond een uur of zes kwam ik bij de hut aan en had me nauwelijks geïnstalleerd en mijn camera klaar of het eerste ijsvogeltje zal al te wachten op een mooie stam. Dit gaat goed dacht ik nog bij zelf, maar na een paar seconden was deze blauwe schicht alweer verdwenen. Zal zo wel weer terug komen. Mooi niet dus.
Ondertussen wel bezoek gehad van een ouder en jong meerkoet samen met een waterhoentje die het blijkbaar goed konden vinden met zijn drieën. Heb ze bijna de gehele dag samen zien optrekken. Zeer apart om te zien. De eerste paar uur was en bleef het mistig/heiig. Uiteindelijk zo tegen acht uur half negen kwam er wat zonlicht te voorschijn en was er het zeer mooi licht, fotografisch gezien. Maar het bleef rustig. Dus dat was wel een beetje balen, had het me anders voorgesteld en gehoopt, maar zo gaat het met natuurfotografie. Je hebt het niet voor het uitkiezen en dat is misschien maar goed ook. Wat wel verscheen wat een setje Tortelduifjes (echte wel te verstaan).
Je kunt het verschil in weer goed zien tussen de twee bovenstaande foto's. De eerste is gemaakt toen de mist nog redelijk aanwezig was en de tweede is in het eerste zonlicht gemaakt.
Ook liepen er de met regelmaat een of meerdere oeverlopertjes rond te dwalen. Wat een zenuwpeesjes zijn dit zeg. Dacht dat kwikstaartjes erg waren maar deze zijn nog een flink graadje erger. Staan geen moment stil (over het algemeen) en maar wippen met het achterlijf. En als er dan meerdere waren dan ook nog eens achter elkaar aan jagen in een heel rap tempo. Bijna niet te volgen. En vergeleken met de Meerkoetjes die er rondliepen waren het maar kleine vogeltjes. Dat is wel iets wat ik mis. Vaak zie je wel vogels maar heb je geen idee van de verhoudingen tot andere vogels. Ondanks dat je de maten uit de boekjes haalt blijft het voor mij meestal vrij abstract. Hier liepen een van de Meerkoetjes samen op met een oeverloper en dan zie je de verhoudingen past echt.
Maar na lang wachten en ook hele tijden geen activiteit en het bijna opgeven en weggaan, kwam hij dan uiteindelijk toch te voorschijn en liet zich voor de hut zien. De ijsvogel. En vanaf dat tijdstip (ergens rond twee uur) bleef hij wat vaker terug komen en naast het zitten werd er ook met enige regelmaat een visje gevangen. De vangst werd dan even hardhandig dood geslagen op de boomstam en dan razendrap naar binnen gewerkt. Zo heeft hij het nog in zijn bek en zo is het in zijn keelgat verdwenen. Ook kwam hij wat dichterbij zitten. Waar hij in eerste instantie toch veel op de achterste boomstam bleef zitten kwam hij later een stuk dichter bij om zijn nieuwe territorium eens te kunnen overzien.
Op de uitkijk over zijn nieuwe territorium.
Op een gegeven ogenblik zelfs zo dicht bij dat hij bijna het gehele beeld van de foto beslaat bij 500mm.
Als een van de laatste acties van die jonge ijsvogelman kon ik hem vastleggen op een sigaar in plaats van ene stokje. Was even wachten en wat heen en weer schuiven met de camera maar uiteindelijk kwam hij toch vrij te zitten en nu nog even wachten tot hij zijn koppie de goede kant opdraaide en ook dat gebeurde. Eigenlijk had ik er niet zo veel vertrouwen in dat deze foto goed zou worden. Maar thuis achter de PC zag ik wel wat mogelijkheden om met een klein beetje bijwerken er toch een leuke foto van te maken. Deze foto staat boven aan dit weblogje.
Als afsluitingen van deze blog nog een aantal foto's van o.a. de ijsvogel en de oeverloper.
De hut van Han Bouwmeester is vanaf nu te huur via de website van Han (
www.hanbouwmeester.nl) of rechtstreeks via
Hut 6 van Han.
Hieronder nog een paar foto's van de ijsvogel en de oeverloper.
Tot zover deze blog over de nieuwste hut van Han Bouwmeester en graag tot een volgende keer.
Met vriendelijke groeten,
Tom Smit
De meeste mensen zullen hem ongetwijfeld wel eens gezien, voorbij vliegend laag over het water of zittend in een boom. Met name dat laatste verbaasd me elke keer weer. Deze vogels zijn namelijk uitgerust met enorme zwemvliezen aan de poten waarmee ze uitstekend kunnen zwemmen en onder water op jacht kunnen gaan naar de toch ook niet langzame vissen. Maar het blijft een komisch gezicht als zo'n grote olympisch zwemkampioen een boompje in klautert van uit het water. Met zijn dan zeer onhandige zwempoten kost het zeer veel moeite om op de tak te komen. Dit gaat ook vaak gepaard met gebruik van vleugels. Echter even een sprongetje in de tak zit er ook niet in want vanaf het water opstijgen is ook een wat moeilijker aangelegenheid voor de Aalscholver. Dus behelpen aan alle kanten en als de vogel dan eindelijk zijn plekkie heeft gevonden op dan is het nog steeds een wiebelig geheel.
En is het evenwicht dan eindelijk gevonden dan kunnen de vleugels opengeklapt worden om ze te laten drogen. Dit drogen zou nodig zijn omdat het verenpakket van de Aalscholver minder vet bevat dan veel andere watervogels die als het ware waterdicht lijken te zijn. Dat de Aalscholver dit niet heeft zou te maken hebben met het feit dat deze vogel onder water goed voor moeten kunnen komen en dat kan minder goed als het verenpak goed vet is. Dan zou de vogel veel meer moeite moeten doen om diep(er) te kunnen duiken zoals ze graag doen. Om dezelfde reden houd hun verenpak ook niet zoveel lucht vast, ook dat zou het duiken moeilijker maken voor de Aalscholver. Lucht wil namelijk ook omhoog onder water.
Ook het landen op het water gaat met wat onrust gepaard. Op de foto bovenaan dit artikel is de vogel net in het water geland en heeft een remweg nodig waarbij een flinke boeggolf ontstaat. Als ze zwemmen zijn het net mini onderzeeërs waarvan de periscoop nog boven water uitsteekt. De vogels liggen meestal vrij diep in het water waarbij een klein gedeelte van de rug/vleugels en de nek en kop boven het water uit steken.
Bijgaand nog een paar foto's van deze vogel, die als je er wat langer mee bezig bent toch ook weer heel bijzonder is met zijn eigen maniertjes.
