Afgelopen week weer een tijdje doorgebracht in de Oostvaardersplassen. 's Avonds eerst genoten van het burlen van de edelherten. Later kwamen enorme zwermen ganzen in de landerijen en plassen voor de kijkplek. Zo waar een mega spektakel. De herten en de ganzen die tegen elkaar in aan het gaan waren qua geluid. Enige nadeel waren de treinen die met enige regelmaat de rust verstoorden. Ook de zonsondergang was meer dan de moeite waard en langzaam aan begon de lucht rood te kleuren en een grote rode bol zakte in de bossen aan het andere eind van de Oostvaardersplassen. Vlak voor de zon onderging kwam de zeearend langs en dit veroorzaakte "lichte" paniek onder de ganzen en andere vogels die rustig aan het grazen en dobberen waren. Wederom een machtig schouwspel wanneer al die ganzen en vogels vrijwel tegelijk in paniek opstijgen om aan de zeearend te ontkomen. Helaas was het op dat moment geen licht genoeg om er foto's van te kunnen maken. Maar het was wel weer zo'n moment wat je bij blijft om meerdere redenen en waarschijnlijk zal die plek ook nooit meer hetzelfde zijn als anders.
Van de herten was niets meer te horen tijdens de acties van de zeearend. Toen uiteindelijk de rust begon weer te keren onder de ganzen kwam ook het geluid van de herten weer naar boven. Is me niet duidelijk of de ganzen het overstemden of dat de herten zich rustig hielden.
Begon langzamerhand ook donkerder te worden, alhoewel echt donker zijn nog maar weinig plekjes in Nederland. Was een mooie heldere hemel met veel sterren, dus dat zal er ook wel aan bijgedragen hebben.
Heb daar nog even heerlijk zitten genieten van alles wat daar aanwezig was. Uiteindelijk de spullen ingepakt en naar bed gegaan.
De volgende dag toch nog maar weer even langs de OVP gereden waar ik de dag ervoor de zeearend gezien had. Het was rustig er stonden wat edelherten te grazen en er waren nog wat ganzen en zwanen. Als eerste zag ik een vos langs het water lopen in de verte, was blijkbaar niet echt op zoek naar voedsel want hij vertoonde geen tekenen om achter de ganzen aan te gaan. Deze bleven dan ook rustig, wel op veilige afstand, doorgaan met hun activiteiten, waarbij de vos uiteraard wel degelijk scherp in de gaten gehouden werd.
Ook zat er nog een buizerd op enige afstand rustig om zich heen te kijken. Ook hij had blijkbaar al voldoende gegeten. Opeens zie ik een dikke stip aan de horizon verschijnen die mijn kant op komt. De stip komt wat dichterbij maar met het blote oog is het niet meer dan een stip. Verrekijker er maar bij gepakt en ja het is een roofvogel. Voor een buizerd lijkt hij wat aan de grote kant, dus ik denk zou dit dan de zeearend zijn. Mijn vogelkennis is ongeevenaard klein dus gauw op de foto zetten om het thuis na te kunnen kijken als het tenminste zichtbaar is op de foto. Als ik door de verrekijker gekeken heb, valt het altijd weer tegen wat mijn fotocamera kan (ken je spullen, zou iemand nu zeggen). Heb twee foto's kunnen maken toen hij weer verdween in de verte als dezelfde stip die gekomen was.
Uiteindelijk thuis de foto's bekeken en nog even bij een deskundige nagevraagd en ja het was inderdaad een zeearend, weliswaar een juvenile maar daar is ook niets mis mee. Ik heb hem. De foto verdient zeker geen enkele prijs, maar voor mij was het wederom een eerste prijs, de prijs van het onbetaalbare moment.
Begin me ook steeds meer thuis te voelen in de Flevopolder ondanks dat ik bij huis ook hele mooie gebieden tot mijn "beschikking" heb. Hier ligt toch een stukje van mijn hart.
Bijgaand de zeearend op de foto. Van de zeerarend geen geweldige foto zoals gezegd en een stevige crop. Nu gaan we daar aan werken.
Tom Smit
www.natuurlijkwild.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten