De afgelopen tijd een aantal uren besteed aan een tip over een beverburcht in Flevoland. De eerste keer dat ik er heen ging plensde het van de regen en aangezien het niet direct aan een verharde weg was kwam het water zowel van boven als van
onder. Had gelukkig al wel oude kleren aan gedaan en droge kleren in de auto gelegd.
Onderweg naar de beverplek toe kwam ik nog wel een stel Inktzwammen tegen die er om vroegen om toch maar op de foto gezet te worden. Kon het niet laten dus. Bijgaand een van een paar zwammen op hun retour.
Na een kleine 15 minuten op de plek aangekomen waar de bever gezien zou zijn, althans waar de burcht zou moeten zijn. Na zo'n 15 minuten door de struiken en tussen bomen door geploeterd te zijn kwam de burcht eindelijk in zicht. Nou ja, in zicht.
Tussen het gebladerte en de brandnetels door was een burcht te zien. Voorzichtig naderbij geslopen en rond om me heen waren de knaagsporen van de bever zichtbaar. Op het eerste gezicht niet direct verse knaagsporen. Een omgeknaagd jong boompje. Een grote boom waar de bast vanaf geknaagd was en wat houtsnippers op de grond. Een beetje dichter bij de burcht gekomen vond ik ook schelpen, lege schelpen, van een zoetwatermossel, vermoedelijk de zwanenmossel. Dat verbaasde me eigenlijk wel een beetje want ik dacht altijd dat bevers vegetarisch waren. Zal het binnenkort eens opzoeken of navragen.
Uiteraard waren er rond de burcht de benodigde glijbanen, alhoewel dat m.i. niet direct de juiste benaming is. Volgens mij zou hier de term sleephelling toepasselijker zijn. Volgens mij worden deze glijbanen met name gebruikt om de verzamelde takken naar de burcht te slepen en daar als versterking van het fort te dienen. Of als een lekker hapje. Ook nog even aan de andere kant van de burcht gekeken bij het om de burcht heen lopen kwam ik al wat meer verse sporen tegen, o.a. van deze nog redelijke jonge boom. Van deze boom waren ook al een aantal takken afgeknaagd en versleept. Door de brandnetels heen waren duidelijk de sporen en paadjes naar het water te zien waarover de takken versleept waren.
Onder aan dit artikel dan nog een foto van een hele dikke boom waaraan de bevers begonnen zijn. Je kunt de knaagsporen hier nog duidelijk zien die ze achter gelaten hebben met een grote oranjekleurige tanden. Deze oranje kleur schijnt een glazuurlaag te zijn. Dikke bomen schijnen ze met meerdere tegelijk te doen. Achter de dikke boom ligt ook nog een wat dunner boompje omgeknaagd en wel, maar dat is al wat langer geleden, te oordelen naar de verkleuring van de boom.
Aangezien het ook al schemerig begon te worden en ik ook nog weer een eind terug moest soppen en op voor mij redelijk onbekend terrein, besloten om maar terug te gaan, alhoewel bevers vaak rond deze tijd op pad gaan. Dit heb ik maar voor een volgende keer gelaten als het weer iets beter gaat zijn.
Ik ga hier zeker nog terugkomen om een vervolg op dit verhaal te kunnen maken en hopelijk ooit eens met foto's van bevers terug te komen, maar dat zal nog wel wat aan tijd gaan kosten. Dit is weer net zo spannend als mijn eerste ijsvogel of mijn eerste macrofoto.
Hopelijk tot een volgende keer,
Tom Smit
www.natuurlijkwild.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten