Paddenstoelentijd

De afgelopen tijd veel rond gezworven door allerlei delen van Nederland, met name Flevoland en de Veluwe. Daar waar de meeste mensen lekker rustig aan (bijna) alles voor bij wandelen, fietsen of rijden duik ik meestal even van het pad af om te kijken of er nog wat staat. Soms moet het toeval je een handje helpen en soms zie ik ze vanzelf. Paddenstoelen en wel in allerlei soorten en maten en vooral ook kleuren. Van de gele zwavelhoedjes tot de dieprode rodekool- of amethistzwam tot de bijna doorzichtige en zeer fragiele suikermycena's. Het viel me al wel op dat er vroeg dit jaar een redelijke sortering aan paddenstoelen was. Nat en warm weer blijken de ideale omstandigheden voor de paddenstoelen.

Vaak als ik ergens een paddenstoel zie en ik ga er naar toe dan heb ik binnen een paar minuten geen enkel oog meer van de omgeving en ben ik aan het frutselen op een vierkante meter, omdat ik dan steeds meer zie op dat plekje waar ik dan zit. Vaak zie ik dan ook steeds meer zoals dit slakje welke de paddestoelem als een soort parasol lijkt te gebruiken. Zeker geen zonaanbidder, want de zon scheen zowaar heel eventjes die middag in het Reve Abbertbos (Fl). :)

De meest fraaie combinaties en locaties worden gebruikt door de paddenstoelen, op de grond, in de boom, op een oude verrottende boomstronk of zelfs onder de bast hiervan. Soms alleen, soms in een klein groepje en soms ook met honderden op een boomstronk en er omheen zover je kunt zien zoals op de tweede foto in de serie hieronder.

Bijgaand een aantal foto's van paddenstoelen die ik de afgelopen weken voor de lens heb gekregen.

Tom Smit
www.natuurlijkwild.nl

In het spoor van ....... De Bever

De afgelopen tijd een aantal uren besteed aan een tip over een beverburcht in Flevoland. De eerste keer dat ik er heen ging plensde het van de regen en aangezien het niet direct aan een verharde weg was kwam het water zowel van boven als van
onder. Had gelukkig al wel oude kleren aan gedaan en droge kleren in de auto gelegd.

Onderweg naar de beverplek toe kwam ik nog wel een stel Inktzwammen tegen die er om vroegen om toch maar op de foto gezet te worden. Kon het niet laten dus. Bijgaand een van een paar zwammen op hun retour.

Na een kleine 15 minuten op de plek aangekomen waar de bever gezien zou zijn, althans waar de burcht zou moeten zijn. Na zo'n 15 minuten door de struiken en tussen bomen door geploeterd te zijn kwam de burcht eindelijk in zicht. Nou ja, in zicht.

Tussen het gebladerte en de brandnetels door was een burcht te zien. Voorzichtig naderbij geslopen en rond om me heen waren de knaagsporen van de bever zichtbaar. Op het eerste gezicht niet direct verse knaagsporen. Een omgeknaagd jong boompje. Een grote boom waar de bast vanaf geknaagd was en wat houtsnippers op de grond. Een beetje dichter bij de burcht gekomen vond ik ook schelpen, lege schelpen, van een zoetwatermossel, vermoedelijk de zwanenmossel. Dat verbaasde me eigenlijk wel een beetje want ik dacht altijd dat bevers vegetarisch waren. Zal het binnenkort eens opzoeken of navragen.

Uiteraard waren er rond de burcht de benodigde glijbanen, alhoewel dat m.i. niet direct de juiste benaming is. Volgens mij zou hier de term sleephelling toepasselijker zijn. Volgens mij worden deze glijbanen met name gebruikt om de verzamelde takken naar de burcht te slepen en daar als versterking van het fort te dienen. Of als een lekker hapje. Ook nog even aan de andere kant van de burcht gekeken bij het om de burcht heen lopen kwam ik al wat meer verse sporen tegen, o.a. van deze nog redelijke jonge boom. Van deze boom waren ook al een aantal takken afgeknaagd en versleept. Door de brandnetels heen waren duidelijk de sporen en paadjes naar het water te zien waarover de takken versleept waren.

Onder aan dit artikel dan nog een foto van een hele dikke boom waaraan de bevers begonnen zijn. Je kunt de knaagsporen hier nog duidelijk zien die ze achter gelaten hebben met een grote oranjekleurige tanden. Deze oranje kleur schijnt een glazuurlaag te zijn. Dikke bomen schijnen ze met meerdere tegelijk te doen. Achter de dikke boom ligt ook nog een wat dunner boompje omgeknaagd en wel, maar dat is al wat langer geleden, te oordelen naar de verkleuring van de boom.
Aangezien het ook al schemerig begon te worden en ik ook nog weer een eind terug moest soppen en op voor mij redelijk onbekend terrein, besloten om maar terug te gaan, alhoewel bevers vaak rond deze tijd op pad gaan. Dit heb ik maar voor een volgende keer gelaten als het weer iets beter gaat zijn.

Ik ga hier zeker nog terugkomen om een vervolg op dit verhaal te kunnen maken en hopelijk ooit eens met foto's van bevers terug te komen, maar dat zal nog wel wat aan tijd gaan kosten. Dit is weer net zo spannend als mijn eerste ijsvogel of mijn eerste macrofoto.

Hopelijk tot een volgende keer,
Tom Smit
www.natuurlijkwild.nl

Mijn eerste ...... Zeearend

Afgelopen week weer een tijdje doorgebracht in de Oostvaardersplassen. 's Avonds eerst genoten van het burlen van de edelherten. Later kwamen enorme zwermen ganzen in de landerijen en plassen voor de kijkplek. Zo waar een mega spektakel. De herten en de ganzen die tegen elkaar in aan het gaan waren qua geluid. Enige nadeel waren de treinen die met enige regelmaat de rust verstoorden. Ook de zonsondergang was meer dan de moeite waard en langzaam aan begon de lucht rood te kleuren en een grote rode bol zakte in de bossen aan het andere eind van de Oostvaardersplassen. Vlak voor de zon onderging kwam de zeearend langs en dit veroorzaakte "lichte" paniek onder de ganzen en andere vogels die rustig aan het grazen en dobberen waren. Wederom een machtig schouwspel wanneer al die ganzen en vogels vrijwel tegelijk in paniek opstijgen om aan de zeearend te ontkomen. Helaas was het op dat moment geen licht genoeg om er foto's van te kunnen maken. Maar het was wel weer zo'n moment wat je bij blijft om meerdere redenen en waarschijnlijk zal die plek ook nooit meer hetzelfde zijn als anders.
Van de herten was niets meer te horen tijdens de acties van de zeearend. Toen uiteindelijk de rust begon weer te keren onder de ganzen kwam ook het geluid van de herten weer naar boven. Is me niet duidelijk of de ganzen het overstemden of dat de herten zich rustig hielden.
Begon langzamerhand ook donkerder te worden, alhoewel echt donker zijn nog maar weinig plekjes in Nederland. Was een mooie heldere hemel met veel sterren, dus dat zal er ook wel aan bijgedragen hebben.
Heb daar nog even heerlijk zitten genieten van alles wat daar aanwezig was. Uiteindelijk de spullen ingepakt en naar bed gegaan.

De volgende dag toch nog maar weer even langs de OVP gereden waar ik de dag ervoor de zeearend gezien had. Het was rustig er stonden wat edelherten te grazen en er waren nog wat ganzen en zwanen. Als eerste zag ik een vos langs het water lopen in de verte, was blijkbaar niet echt op zoek naar voedsel want hij vertoonde geen tekenen om achter de ganzen aan te gaan. Deze bleven dan ook rustig, wel op veilige afstand, doorgaan met hun activiteiten, waarbij de vos uiteraard wel degelijk scherp in de gaten gehouden werd.

Ook zat er nog een buizerd op enige afstand rustig om zich heen te kijken. Ook hij had blijkbaar al voldoende gegeten. Opeens zie ik een dikke stip aan de horizon verschijnen die mijn kant op komt. De stip komt wat dichterbij maar met het blote oog is het niet meer dan een stip. Verrekijker er maar bij gepakt en ja het is een roofvogel. Voor een buizerd lijkt hij wat aan de grote kant, dus ik denk zou dit dan de zeearend zijn. Mijn vogelkennis is ongeevenaard klein dus gauw op de foto zetten om het thuis na te kunnen kijken als het tenminste zichtbaar is op de foto. Als ik door de verrekijker gekeken heb, valt het altijd weer tegen wat mijn fotocamera kan (ken je spullen, zou iemand nu zeggen). Heb twee foto's kunnen maken toen hij weer verdween in de verte als dezelfde stip die gekomen was.

Uiteindelijk thuis de foto's bekeken en nog even bij een deskundige nagevraagd en ja het was inderdaad een zeearend, weliswaar een juvenile maar daar is ook niets mis mee. Ik heb hem. De foto verdient zeker geen enkele prijs, maar voor mij was het wederom een eerste prijs, de prijs van het onbetaalbare moment.

Begin me ook steeds meer thuis te voelen in de Flevopolder ondanks dat ik bij huis ook hele mooie gebieden tot mijn "beschikking" heb. Hier ligt toch een stukje van mijn hart.

Bijgaand de zeearend op de foto. Van de zeerarend geen geweldige foto zoals gezegd en een stevige crop. Nu gaan we daar aan werken.

Tom Smit
www.natuurlijkwild.nl