Vorige week voor de tweede keer in een hutje gezeten om het wel en wee van een steenuilen familie te kunnen bekijken. Dit steenuilen paartje heeft twee jonge uilskuikens in het nest die bijna zover zijn om uit te vliegen. Ook voor de eerste keer gezien dat er een muis gevangen werd en uiteraard ook de rek en strekoefeningen van de jongen.
Vanaf een paaltje wordt de omgeving afgespeurd naar wat te eten en op een gegeven ogenblik is het raak en duikt de uil het lange gras in om even later weer terug te gaan zitten op het paaltje, maar deze keer met een poot vol. Deze prooi, meestal een muis, maar soms ook een mus wordt vakkundig uitgeperst tot er geen leven meer in zit.
Soms even een handje, sorry snaveltje, geholpen door de strot van het slachtoffer door te bijten. De buit wordt dan ergens opgeborgen, aangezien de jongen niet gevoerd werden op het moment dat ik er was en de ouder uil een tijdje later weer met lege poten terug kwam om verder de omgeving af te speuren naar prooi. Weer wordt vanaf hetzelfde paaltje de omgeving weer afgespeurd naar voedsel, maar helaas was er op dat moment niets meer te vinden. Dan maar de boom in voor een ander gezichtspunt en dat was blijkbaar beter. De uil verlaat de boom razendsnel en veel te snel voor mijn zicht zie ik de uil verdwijnen en laag over het erf scheren en een kleine halve minuut later zit de ouder uil op een nadere paal met een mus in de poten.
Mijn zicht op de paal werd helaas wat gehinderd door groen wat er voor stond. Maar de prooi was duidelijk zichtbaar te zien. Een mus. Deze moet dus gegrepen zijn tussen het moment van het verlaten van de boom en het weer op de ander paal gaan zitten. Dit zou haast in de vlucht gebeurd moeten zijn.
Ook de jongen lieten zich in de loop van de dag bewonderen. Een van de twee heeft een oog wat niet helemaal goed is en ook nauwelijks zichtbaar is. Dit was overigens wel degene die zich vandaag het best liet bewonderen. Zowel op de takken van de oude boom waar de nestkast in hangt als ook van zeer dichtbij op een andere nestkast in een knotwilg. Onder begeleiding van de eigenaar was dit uiltje tot zeer nabij te benaderen. Zat niet op een fraaie plek maar door een beetje te spelen met het standpunt was er een foto te maken die toch nog wel leuk lijkt doordat hier het uiltje verscholen tussen de takken en bladeren lijkt te zitten.
Hieronder nog een paar foto's van deze uilenfamilie als afsluiting van deze weblog.
Met vriendelijke groeten,
Tom Smit
