Het Naardermeer ....

... na de laatste keer. Afgelopen week nog een keer naar het Naardermeer geweest. Dit keer voor een korte wandeling. Veel andere keuze is er overigens niet. Je kunt om het Naardermeer en je kunt vanaf boederij Stadzigt een klein stukje het gebied in. 

Boerderij Stadzigt, nog in afbouwfase

En wel naar de Muggenbult. Onderweg staan op verschillende plekken bordjes met teksten van Jac. P. Thijsse, die met de bescherming en redding van dit gebied als Amsterdamse vuilstort een begin vormde van Natuurmonumenten. Hierboven een van de teksten die langs de paden staan. Of het helemaal klopt weet ik niet, ken ook verschillende dames die er graag op uit trekken om rond te zwerven door de natuur.

De Muggenbult  is een uitzichtpunt over het Naardermeer. Het zal de naam ongetwijfeld te danken hebben aan de muggen die er zijn, gelukkig deze avond geen last van gehad.

Misschien wel door het wat mindere weer in het begin. Vanaf het startpunt is het zo'n 10 a 15 minuten lopen voor je er bent. Het was er eenzaam en stil op deze dag, geen aanspraak meer deze keer. Gelukkig brak uiteindelijk de zon wel weer door en kwam er toch weer wat leven in de brouwerij, alhoewel leven misschien niet voor alle dieren het juiste woord is, zoals verder foto's zullen laten zien. Het laatste stuk is een zandpad waarin zich allerlei leven blijkt te bevinden. Zoals deze onderstaande foto laat zien van een voor mij onbekende vlieg die even komt kijken.

Een eindje verderop een aantal waterjuffers die zich te goed deden aan wat vliegen en muggen. Ze lieten zich niet storen tijdens hun avondeten en dat gaf mij mooi de gelegenheid om er een plaatje van te schieten.

Het was zonder twijfel etenstijd, op verschillende plekken kwam ik beesten tegen die driftig op zoek waren naar en bezig waren met hun diner. Zo ook de larve van de Schallebijters (soort loopkevers)die een dikke regenworm te pakken had. Allemaal niet al te smakelijke taferelen. Deze worm werd in stukken gehakt, althans het begin werd er gemaakt om dat voor elkaar te krijgen. De worm kronkelde zich om zijn belager heen en die kronkelde ook alle kanten op om toch maar de grip te houden op zijn prooi. Heb er een paar foto's van gemaakt en heb toen toch maar besloten in te grijpen en de worm een eindje verderop in het gras te leggen.  Heb blijkbaar toch ergens iets van een hart of toch niet? Gelukkig waren er ook nog wel vreedzamere tafereeltjes, zoals bijgaande juffer die nog een beetje zat op te warmen op het pad. Genietend van het beetje zon wat door de wolken heen was gebroken.
Ook de rupsen boden een vreetzaam tafereeltje. Met zijn alleen gezellig aan een blad knabbelend.

Een eindje verder was een kwikstaart ook druk bezig om zijn maaltje bij elkaar te vangen. Op een gegeven ogenblik had hij een libel te pakken en naar ik dacht ook opgegeten te hebben. Toen ik echter bij de plek des onheil kwam zag ik dat de libel in stukken gehakt was. Kwam als eerste het lijf tegen met daaraan nog drie van de vier vleugels, maar 30 centimeter verder zag ik een klein bolletje liggen op het zand. Goed kijkend zag ik dat het het hoofd was van de libel. Ik had al wel eens gehoord, en ook gezien overigens, van een kip zonder kop die nog een hele tijd door kan blijven lopen. Maar hier was het net andersom. Deze kop leefde nog, althans zo leek het. Ik vermoed dat het stuiptrekkingen geweest zijn, maar de kaken bewogen nog alsof hij om hulp vroeg. Helaas, hier kon ik echt niets meer doen, ondanks dat ik dol ben op het maken van bouwpakketten.

Aan het einde van de wandeling vlak bij de boerderij vloog nog een buizerd over, rustig drijvend op de thermiek en waarschijnlijk ook op zoek naar een hapje eten.

 

Met vriendelijke groeten,

Tom Smit

http://www.natuurlijkwild.nl/